Αυτοί εχουν τα όπλα , εμεις το μυαλο...ή πως η επανάσταση της συνείδησης ελευθερώνει!
«Παραφροσύνη σημαίνει να προσπαθείς να έχεις καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους και τεχνικές που μέχρι χτες χρησιμοποιούσες και δεν σου
έφερναν αποτέλεσμα!» Α. Αϊνστάιν
Αφορμη για το κειμενο αυτο σταθηκε η προσφατη επικαιροτητα και τα γεγονοτα που εφεραν στην επιφανεια μια υποβοσκουσα ταση της κοινωνιας να διαδηλωσει για τις δυσβαστακτες συνθηκες που επηρεαζουν την ομαλη κατασταση του βιου των μελων της. Αυτη η εξεγερσιακη δυναμικη εφερε στο προσκηνιο μια συζητηση για τις βαθυτερες αιτιες που προκαλεσαν αυτο το ξεσπασμα συσσωρευμενης οργης. Μεσα απο αυτο το πρισμα και με προθεση να συνεισφερω μια προσωπικη αποψη, οχι απλως για τα αιτια που λιγο πολυ εχει εξαντληθει σαν θεμα απο πληθωρα αναλυσεων, αλλα για την υπερβαση των γεγονοτων μεσα απο τη διατυπωση σκεψεων για την ουσιαστικη διεξοδο απο ενα φαυλο κυκλο που αναπαραγει τους εξουσιαστικους θεσμους με φιλικα προς τον ανθρωπο προσωπεια, σε καθε εκφανση της ανθρωπινης ζωης.
Η γνωμη μου ειναι πως η διεξοδος της βιαιης αντιδρασης σε οτι μας καταπιεζει ειναι φυσιολογικη, εντασσόμενη σε ενα σύστημα που ειναι απο τη φυση του βιαιο , με την εννοια πως επιβαλλει ασυνειδητα αντανακλαστικα και προγραμματισμους (εκπαιδευση, οικογενεια, θρησκεια, στρατος κλπ) στα ανθρωπινα πλασματα που το απαρτιζουν και το εκθρεφουν. Ετσι οποιαδηποτε αντιδραση εκφραζεται με βιαιο τροπο εναντια στο συστημα, ειναι καταδικασμενη να αποτυχει για τον απλουστατο λογο οτι ειναι γεννημα θρεμμα του ιδιου βιαιου συστηματος στο οποιο ανιτιθεται, με αποτελεσμα το τελευταιο να προσαρμοζεται στην αντιδραση και να βρισκει τροπους ως εκφραση αυτοαμυνας για να αφομοιώσει και τελικα να διαλυσει καθε αντιδραση που θα αμφισβητουσε την υπαρξη του. Αυτο το σημειο ειναι και το κλειδι για να κατανοησουμε τη διεξοδο και τη λυση του ζητηματος της ανθρωπινης χειραφετησης.
Η κυριαρχη ιδεολογια ως απορροια του ιδιου βιαιου συστηματος παραμενει δεσμια του και αναπαραγει τις αγκυλωσεις του με τροπο που ειναι πια δευτερη φυση της, απο την αποψη πως εχει την ικανοτητα σαν ενα τερας που αυτοτροφοδοτειται και προσαρμοζεται στο περιβαλλον του για να επιβιωσει, να αντιδρα ακαριαια και προβλεψιμα για εναν ξενο παρατηρητη που δεν ανηκει σε αυτο το συστημα. Αυτο σημαινει πως για να καταρευσει αυτο το συστημα αρκει ενας και μονο εξωτερικος παρατηρητης που με την ελευθερη βουληση του θα αναγνωρισει τα χαρακτηριστικα του συστηματος , θα συνειδητοποιησει τα τρωτα του σημεια και θα δρασει αναλογα με τις δυνατοτητες του, την παιδεια του και την ψυχικη του συγκροτηση. Αυτο και μονο το γεγονος αρκει για να δημιουργηθει μια αποβλεπτη ρωγμη στο «σκαφος» του υπαρχοντος συστηματος που θα ειναι ακριβως απροβλεπτη και ακαριαια λογω της προελευσης της απο ενα ξενο προς αυτην οργανισμο, με φυσικο επακολουθο αδρανεια αντιδρασης και εκφυλισμο ως τελικο αποτελεσμα. Προκειμενου ομως να αποσυρθει το υπαρχον βιαιο συστημα θα πρεπει να υπαρχει καποιο αλλο μη βιαιο που θα το αντικαταστησει.
Και εδω αρχιζει ο πραγματικος αγωνας απο τη θεωρια στην πραξη. Με ποιο τροπο θα γινει αυτο; Και πως υπαρχει εγγυηση οτι το νεο συστημα δεν θα εκφυλιστει στην παλια του βιαιη μορφη; Πως θα μπορεσει να ανατραπει το υπαρχων συστημα χωρις βια αν δεν μεταλλαχθουν τα χαρακτηριστικα του πυρηνα του, των θεμελιων του, των ιδιων των μελων του ; Και φτανουμε στο σημειο που αντιστεκεται περισσοτερο πεισματικα στην ιδεα και μονο της αλλαγης. Στο ιδιο το ανθρωπινο ον. Μπορει να ακουγονται ολα αυτα σαν επιστημονικιζουσες θεωρητικολογιες αλλα με μια δευτερη ματια και αναλυση μπορει να αποτελεσουν τη μαγια για μια ουσιαστικη συζητηση για την μορφη ή μη μορφή που θα μπορει να εχει καθε εναντιωση ή μη εναντιωση σε καταπιεστικες καταστασεις και στο συστημα αναπαραγωγης τους.
Γιατι σκοπος ειναι να δημιουργησουμε το περιβαλλον μεσα στο οποιο θα αυτοαναιρεθει καθε μορφη εξουσιαστικης λογικης, χωρις να εναντιωθουμε αδιεξοδα κατα μετωπο στην ιδια την εξουσια και τους θεσμους της.Γιατι οι σκεψεις και οι ιδεες ειναι πιο ισχυρες απο τα οπλα... αρκει να βρισκουν στοχο....πριν εξοστρακιστουν.
Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πολύ όμορφα. Κρατάω για προβληματισμό το επιχείρημα ότι κάθε βίαιη αντίδραση είναι καταδικασμένη να αποτύχει γιατί το "είναι γεννημα θρεμμα του ιδιου βιαιου συστηματος στο οποιο ανιτιθεται".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ' όλ' αυτά θέλω ρωτήσω κάτι: τι είναι η βία;
..και να προσθέσω ότι διάφοροι δυτικοί θεωρητικοι αλλά και ερευνητές "άλλων" κοινωνιων (όχι δυτικών), έχουν πει πως η βία είναι πάνω απ' όλα μια κοινωνική σχέση - ήταν, είναι (και μαλλον θα είναι) παντού γύρω μας και με πολλές μορφές.
Μια κοινωνία χωρίς εξουσιαστικές μορφές βίας είναι ένας στόχος - μια κοινωνία χωρίς βία είναι νομίζω ανέφικτη.
Ευχαριστω για το σχολιο. Συμφωνω πως η βια βρισκεται μεσα στο σωμα της κοινωνιας. Ομως η κοινωνια αποτελειται απο ανθρωπινα οντα με ελευθερη βουληση πριν αυτη τιθασευτει απο τους "διαχειριστες" της κοινωνικης ενταξης. Η βια γεννιεται ακριβως απο αυτη την βιαιη ενταξη και τον προγραμματισμο που υφιστανται οι εμψυχες ανθρωπινες μοναδες που αποτελουν και την κοινωνια. Μια κοινωνια χωρις βια ειναι δυνατη οταν η κοινωνικοποιηση δεν ειναι απλα το αποτελεσμα της κοινωνιας αλλα η ιδια η υπαρξη της. Με αυτο εννοω οτι τα ιδια τα μελη που απαρτιζουν την κοινωνια ειναι συνειδητοποιημενα ως προς το σκοπο της υπαρξης για να υποστηριξουν αυτην την ιδεατη κοινωνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ενδιαφερουσα η απαντηση σου
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μια κοινωνια χωρις βια ειναι δυνατη οταν η κοινωνικοποιηση δεν ειναι απλα το αποτελεσμα της κοινωνιας αλλα η ιδια η υπαρξη της."
εχε ομως υποψην, οτι μιλαμε για ενα παθος, αρρηκτα συνδεδεμενο με τον πυρηνα της ψυχης του ανθρωπου...η πρωτη εμπειρια του ανθρωπου ειναι η βια (γενηση) και ο γενετικος κωδικας εχει αυτες τις πληροφοριες.Δηλαδη κατι πρεπει να καλυπτει αυτο το "drive". Tι?
η συνειδητη μονιμη προσπαθεια αυτοελεγχου, μπορει μονο καταπιεση να φερει... και ψυχολογικα προβληματα...